شهرستان ابرکوه با وسعت قابل توجه و موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد خود، دارای اکوسیستمهای متنوع و غنی است که ترکیبی از دشتهای کویری به سمت کوههای زاگرس شرقی، تاغزارهای طبیعی، مراتع و مناطق حفاظت شده را در بر میگیرد. این شهرستان از گذشتههای دور به عنوان زیستگاه گونههای ارزشمند جانوری و گیاهی شناخته شده است. گونههایی مانند گورخر ایرانی، آهو، جبیر و کل و بز وحشی، و همچنین درخت سرو ۴۵۰۰ ساله و تاغزارهای طبیعی، نشانگر اهمیت زیستگاهی و تنوع ژنتیکی بالای این منطقه هستند.
با این حال، فشارهای انسانی و تغییرات محیطی تهدیدات جدی برای پایداری این اکوسیستمها ایجاد کرده است. کاهش سطح آبهای زیرزمینی، برداشت بیرویه از چاهها، خشکسالیهای مستمر، ایجاد فروچالهها و فرونشستها، آلودگی محیط زیست، تخریب پوشش گیاهی و تغییرات اقلیمی، باعث شده است که بسیاری از گونههای جانوری و گیاهی در معرض خطر قرار گیرند و برخی زیستگاهها دچار تخریب جدی شوند.
علاوه بر این، ارزشهای اکولوژیکی، فرهنگی و ژنتیکی گونهها و مناطق حفاظت شده، اهمیت حفاظت از محیط زیست ابرکوه را دوچندان میکند. سایت تکثیر و پرورش گورخر ایرانی در پنج انگشت، سرو ابرکوه و تاغزارهای طبیعی از جمله سرمایههای طبیعی و ژنتیکی این شهرستان هستند که حفظ و احیای آنها نیازمند برنامهریزی علمی، اقدامات حفاظتی و مشارکت گسترده مردمی است.
تشکیل کارگروه تخصصی محیط زیست و تغییرات اقلیمی با هدف اندیشهورزی و سیاستگذاری در حوزه حفاظت از این منابع ارزشمند، مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی، کاهش فرونشستها و فروچالهها، احیای پوشش گیاهی و توسعه فرهنگ محیط زیستی، ضروری است. این کارگروه با بهرهگیری از تخصص علمی، همکاری نهادهای دولتی و مردمی و پایش مستمر، میتواند زمینهای برای حفظ و ارتقای محیط زیست، توسعه پایدار و ارتقای کیفیت زندگی مردم شهرستان فراهم آورد.
در سال 1410، محیط زیست شهرستان ابرکوه به تصویری مطلوب از حفاظت پایدار تنوع زیستی، مدیریت جامع اکوسیستمها و توسعه پایدار دست یافته است، که شامل موارد زیر است:
1. حفاظت یا بازگرداندن جمعیت گونههای ارزشمند جانوری و گیاهی (گورخر ، جبیر، سرو ابرکوه و تاغزارها)؛
2. کاهش فرونشستها و فروچالهها و مدیریت اکوسیستمهای آسیبپذیر؛
3. احیای پوشش گیاهی طبیعی، جلوگیری از بیابانزایی و فرسایش خاک؛
4. بهبود کیفیت اکوسیستمهای طبیعی شهرستان و حفاظت از زیستگاههای ارزشمند؛
5. ترویج فرهنگ محیط زیست و مسئولیت اجتماعی در سطح جامعه، مدارس و نهادها؛
6. ایجاد شبکه مشارکتی میان نهادهای دولتی، دانشگاهها، انجمنها و جوامع محلی؛
7. توسعه گردشگری محیط زیستی پایدار با رعایت حفاظت از اکوسیستم.