پروفسور محمدعلی نفیسی ابرقویی در سال ۱۳۱۹ در شهرستان ابرکوه استان یزد دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه ایشان در زادگاهشان به پایان رسید و سپس برای ادامه تحصیل راهی دانشگاه شدند. پس از اخذ مدرک پزشکی عمومی از یکی از دانشگاههای ایران، وارد دوره تخصص جراحی عمومی و جراحی قلب در ایالات متحده آمریکا شدند و سپس دوره فوق تخصصی جراحی قلب را در دانشگاههای معتبر آمریکا به اتمام رساندند. در طول حیات حرفهای خود، نفیسی بیش از ۲۲ هزار عمل جراحی قلب را به طور موفق انجام داد و نقش محوری در طراحی و ساخت دریچههای مصنوعی قلب ایفا کرد. وی در زمان جنگ تحمیلی با عشق به وطن به ایران بازگشت و خدمات تخصصی خود را در شرایط دشوار جغرافیایی و محیطی ارائه نمود. پروفسور نفیسی علاوه بر فعالیتهای درمانی، در عرصه آموزش نیز فعال بود و نسل جدیدی از جراحان قلب را تربیت کرد. مشارکت در پژوهشهای علمی، همکاری با مراکز بینالمللی، انتشار مقالات تخصصی و تألیف یادداشتهایی دربارهی تجربیات خود از دیگر بخشهای اثرگذار کارنامهٔ ایشان است. وی همچنین به عنوان یکی از نمادهای علمی ایران در رشته جراحی قلب شناخته میشود؛ علاقه و تعهد وی نسبت به پیشرفت علمی و درمانی، به ویژه برای منطقهٔ ابرکوه و استان یزد، الهامبخش بسیاری از پزشکان جوان بوده است. پروفسور محمدعلی نفیسی در خرداد ۱۴۰۱ در سن ۸۳ سالگی دعوت حق را لبیک گفت. خدمات علمی، تخصصی و اخلاقی ایشان ماندگار خواهد ماند و اثری پررنگ در تاریخ پزشکی کشور برجای گذاشته است.
نام و نام خانوادگی: میرزا حیدر علی کمالی ابرقویی
حوزه فعالیت: شعر و رمان نویسی
میرزا حیدر علی کمالی ابرقویی (۱۲۵۰ ابرکوه-۱۳۲۸تهران) شاعر، رمان نویس و روزنامه نگار عصر مشروطه و دوره پهلوی اول است. حضور او در مجموعه ارتباطات ادبی و هنری ادوار نامبرده علاوه بر شاعری و نویسندگی به وی اهمیت می بخشد. کمالی پس از مهاجرت از ابرکوه به اصفهان و سپس اقامت در تهران، در جرگه ادیبان و سخنوران نامدار ایران درآمد و در محافل فرهنگی و انجمن های ادبی با چهره هایی مانند ادیب الممالک فراهانی، علی اکبر دهخدا و ملک الشعرای بهار و... دوستی و مجالست داشته و آثاری به نظم و نثر در نشریات ادبی آن روزگار نظیر مجله بهار، دانشکده، ارمغان و ... به چاپ رسانده است. او با ورود به تهران در زمره آزادی خواهان و مشروطه طلبان درآمد. اشعاری در قالب کهن با موضوعات و مضامین تازه سرود و در راستای اهداف سیاسی و اجتماعی خود روزنامه ای به نام« پیکار» در سال۱۲۸۹ش، در تهران دایر کرد که پس از انتشار چند شماره به دستور ناصرالملک -نایب السلطنه احمد شاه قاجار- توقیف شد. کمالی در ادامه پژوهش های ادبی خود نخستین منتخبات اشعار صائب تبریزی را در ایران در تاریخ ۱۳۰۵ش، چاپ و منتشر کرد. او مغازه چای فروشی در خیابان لالهزار داشته که محل رفت و آمد و نشست های ادبی و فرهنگی بوده و دوستان و معاصرانش در آنجا گرد می آمدند. افرادی نظیر ایرج میرزا، عارف قزوینی، میرزاده عشقی، نیما یوشیج، علی اصغر حکمت، سعید نفیسی و... . کمالی در زمان پهلوی اول در دورههای نهم و دهم به نمایندگی مردم نیشابور در مجلس شورای ملی به کار وکالت مشغول شد و تا سال ۱۳۱۵ش، که گرفتار سکته و بیماری شد به این کار اشتغال داشت. آثار و تألیفات: دیوان اشعار که نخستین بار در سال ۱۲۹۹ش در استانبول به کوشش و با مقدمه احمد خان ملک ساسانی به طبع رسید. رمان تاریخی« مظالم ترکان خاتون »(۱۳۰۷ش), رمان تاریخی«لازیکا»(۱۳۰۹ش), منتخبات اشعار صائب تبریزی و اشعار و مقالات متعدد در نشریات ادوار مشروطه و معاصر.
نام و نام خانوادگی: پرفسور سید کاظم علوی پناه
حوزه فعالیت: استاد تمام سنجش از دور وGIS
سید کاظم علوی پناه (زاده ۱۳۳۷ در ابرکوه، استان یزد) استاد تمام سنجش از دور و GIS و از پیشگامان نظریه حرارتی در جهان است. ایشان هماکنون عضو هیئت علمی و مدیر گروه سنجش از دور و GIS دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران میباشند و یکی از برجستهترین دانشمندان ایرانی در زمینه علوم محیطی و سنجش از دور محسوب میشوند. پروفسور علوی پناه تحصیلات دانشگاهی خود را از سال ۱۳۵۵ در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز آغاز و در سال ۱۳۶۲ فارغالتحصیل رشته خاکشناسی شد. پس از آن، در وزارت جهاد کشاورزی، طرحهای متعددی در زمینه بیابانزدایی، مدیریت منابع آب و خاک اجرا نمود. دوره کارشناسی ارشد خود را در سال ۱۳۶۷ در دانشگاه تربیت مدرس آغاز و در سال ۱۳۷۰ به پایان رسانید و همان سال به عنوان مربی در مرکز تحقیقات بینالمللی همزیستی با کویر دانشگاه تهران مشغول به فعالیت شد. وی سپس تحصیلات بینالمللی خود را در دانشگاه گنت بلژیک ادامه داد و در سال ۱۳۷۳ مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته سنجش از دور و GIS (تخصص خاکشناسی) دریافت کرد و در سال ۱۳۷۶ دکترای خود را در همان رشته از دانشگاه گنت بلژیک اخذ نمود. در بازگشت به ایران، ایشان سمت معاونت پژوهشی مرکز تحقیقات بینالمللی همزیستی با کویر را بر عهده داشت و در سال ۱۳۸۱ به عضویت هیئت علمی گروه کارتوگرافی (سنجش از دور و GIS فعلی) دانشگاه تهران درآمد. پروفسور علوی پناه دارای تألیفات و ترجمه بیش از ۱۰ کتاب عمدتاً در زمینه سنجش از دور حرارتی و GIS، بیش از ۶۰۰ مقاله علمی به زبان فارسی و انگلیسی و بیش از ۲۰ پروژه تخصصی ملی و بینالمللی است. ایشان برنده جایزه ملی علامه طباطبایی و بیش از ۴۰ جایزه و افتخارات علمی مختلف شدهاند. وی عضو مرکز تحقیقات بینالمللی کویر، شبکه علمی موسسات سنجش از دور اروپا (EARSeL)، کمیته برنامهریزی منابع طبیعی ایران، شورای عالی بلایای طبیعی ایران، بنیاد ملی نخبگان و هیئت تحریریه بسیاری از مجلات علمی است. همچنین عضو هیئت بینالمللی خاک (ITPS) و هماهنگکننده گزارش جهانی خاک شمال شرق و شمال آفریقا در سازمان فائو سازمان ملل میباشد. زمینه علمی تخصصی ایشان، سنجش از دور حرارتی است و اولین کتاب علمی در این حوزه را تألیف کردهاند. ایشان همچنین در مطالعات بینرشتهای، علوم انسانی و فیزیکی و پروژههای مرتبط با تغییرات محیطی و توسعه پایدار فعالیت گسترده دارند. پروفسور علوی پناه با تجربهای گسترده در پژوهش، آموزش و مدیریت علمی، نمونهای برجسته از نخبه علمی ایرانی است که با تلاشهای خود سهم بسزایی در پیشرفت علمی، محیطزیستی و آموزشی کشور ایفا کرده است و الگویی الهامبخش برای نسلهای آینده محسوب میشود.
نام و نام خانوادگی: استاد محمد حیدری
حوزه فعالیت: هنر خوشنویسی ایرانی
استاد محمد حیدری، متولد ۱۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ در شهرستان ابرکوه استان یزد، یکی از برجستهترین چهرههای معاصر هنر خوشنویسی ایران در شاخهٔ «خط شکستهنستعلیق» به شمار میآید. علاقه به خوشنویسی از سالهای نوجوانی در ایشان پدیدار شد و در سال ۱۳۵۶ از طریق مکاتبه با سید حسین میرخانی، مراحل نخستین تعلیم خط را آغاز کرد. با بیماری و نابینایی استاد میرخانی، راهش را با استاد کیخسرو خروش ادامه داد و در سال ۱۳۵۸ نیز به محضر استاد یدالله کابلی خوانساری پیوست و در مکتب او به آموزش عمیقتر خط شکسته پرداخت. از سال ۱۳۶۰ رسماً وارد عرصهٔ تدریس شد و تاکنون نزدیک به ۴۰۰ هنرجو از کلاسهای ایشان موفق به دریافت مدرک ممتاز شدهاند. در سال ۱۳۷۸ موفق به اخذ مدرک استادی از انجمن خوشنویسان ایران گردید. استاد حیدری در دانشگاههای آزاد، الزهرا و مراکز آموزش عالی فرهنگیان و همچنین یک دوره آموزشی دو ماهه در دانشگاه کابل به تدریس خوشنویسی اشتغال داشتهاند. ایشان دبیر شورای ارزشیابی هنری انجمن خوشنویسان ایران نیز میباشند و در برگزاری و داوری نمایشگاهها و جشنوارههای ملی و بینالمللی خوشنویسی حضور فعال دارند. آثار مکتوب استاد حیدری شامل کتابهای «سواران آفتاب» (۱۳۶۲)، «فرمان حضرت امیر به مالکاشتر» (۱۳۶۶)، «مادر» (۱۳۷۰)، «ساغر و سامان» (۱۳۷۱)، «مشعله خاوری» (۱۳۷۳) و تحریر بخش شکستهخوانی کتاب کلک شیدایی استاد کابلی و مقدمه کتاب مجموعه آثار نگارگری استاد مجید مهرگان میباشد. ایشان در نمایشگاههای انفرادی و جمعی متعدد در نگارخانههای تهران، اصفهان، سالن اجتماعات شهرداری ابرکوه و همچنین در کشورهای دوبی و مالزی حضور داشتهاند و در سال ۱۳۷۵ رتبه اول جشنواره خوشنویسی جهان اسلام را به دست آوردند. سبک استاد حیدری در خط شکسته‑نستعلیق با ظرافت و خلاقیت خاص اجرا میشود و منش اخلاقی و فروتنی ایشان همراه با مهارت فنی، او را به الگویی الهامبخش برای هنرجویان و علاقهمندان به خوشنویسی بدل کرده است. آثار و فعالیتهای آموزشی ایشان نه تنها در حفظ و ترویج میراث ارزشمند هنر خوشنویسی ایران موثر بوده، بلکه به پرورش نسل جدیدی از هنرمندان مستعد کمک شایانی کرده است.
نام و نام خانوادگی: پرفسور سید منصور واعظ پور
حوزه فعالیت: پژوهش و تدریس در ریاضیات محض و نظریه تقریب
پروفسور سید منصور واعظپور، اهل شهرستان ابرکوه و عضو هیئت علمی دانشکده ریاضی و علوم کامپیوتر دانشگاه صنعتی امیرکبیر، یکی از صاحبنظران مطرح در حوزه ریاضیات بهویژه نظریه تقریب، فضای باناخ–هیلبرت و عملگرهای خطی است.وی تحصیلات عالی خود را در رشته ریاضی دنبال نمود و در ادامه فعالیتهای پژوهشی خود بر مسائلی چون «وجود عنصر ماکسیمال در فضاهای b‑باناخ غیر ارشمیدسی» متمرکز شد. در کارنامهٔ علمی ایشان، راهنمایی پایاننامههای متعدد تحصیلات تکمیلی، عضویت در هیئت تحریریه مجله «آنالیز غیرخطی و کاربردها» و حضور مؤثر در انجمنهای علمی مشاهده میشود. پروفسور واعظپور ضمن تأکید بر نقش اساسی ریاضیات در توسعه و کارآفرینی، در نشستی بیان داشت: «ایران مهندس بیکار ندارد، بلکه مدرک مهندسی بیکار دارد؛ چنانچه علم حقیقی وجود داشته باشد، فرصت فعالیت و رشد نیز فراهم خواهد شد». فعالیتهای آموزشی و پژوهشی ایشان، با ترویج عمیق مبانی ریاضی و تشویق جوانان به ورود در رشتههای پایه، سهم مهمی در ارتقای کیفیت آموزش عالی و تولید علم در کشور و همچنین توسعه علمی منطقه ابرکوه ایفا کرده است.
نام و نام خانوادگی: دکتر کرامت الله امامی خواه
حوزه فعالیت: پزشک عمومی
زندگینامه زندهیاد دکتر کرامتالله امامیخواه دکتر کرامتالله امامیخواه در شهر شیراز دیده به جهان گشود. دوران کودکی خود را تا سن هشتسالگی در شهرهای شیراز ومرودشت و کازرون سپری کرد. پس از درگذشت پدر – که از خدمتگزاران نظامی کشور بود – در همان سن، به همراه مادر و سه خواهر خود به شهرستان ابرکوه نقل مکان نمود و دوران تحصیل خود تا پایان مقطع دیپلم را در این شهرستان گذراند. ایشان در سال ۱۳۵۳ در رشته دامپزشکی دانشگاه شیراز پذیرفته شد، اما به دلیل علاقه بیشتر به رشته پزشکی، مجدداً در آزمون سراسری ورودی دانشگاه ها شرکت کرد و در سال ۱۳۵۴ وارد دانشکده پزشکی دانشگاه مشهد گردید. دکتر امامیخواه در سال ۱۳۶۰ با موفقیت دوره پزشکی عمومی را به پایان رساند. در سالهای دفاع مقدس، دو سال از عمر خود را در مناطق جنگی، در پایگاه دریایی بوشهر و خط مقدم جبهه، به خدمترسانی مشغول بود. از جمله افتخارات ایشان، حضور در عملیات آزادسازی خرمشهر بهعنوان عضو تیم پزشکی بود. با این حال، هیچگاه از امتیازات و مزایای مربوط به دوران جبهه و جنگ استفاده نکرد و حتی این خدمات را در هیچ مرجعی به ثبت نرساند. ایشان در سال ۱۳۶۴ دوره طرح پزشکی خود را در منطقه دهشیر به اتمام رساندند و در همان سال برای ادامه خدمت پزشکی به زادگاه خود، شهرستان ابرکوه، بازگشت. دکتر امامیخواه مدتی ریاست شبکه بهداشت و درمان شهرستان ابرکوه را بر عهده داشت و با تلاش های فراوان در سالهای ۱۳۶۴ و ۱۳۶۵، موفق به اخذ مجوز تأسیس بیمارستان ابرکوه شد. ولی با وجود پیگیریهای فراوان، به دلیل عدم همکاری برخی مسئولان وقت، روند ساخت بیمارستان متوقف گردید و ایشان از سمت خود استعفا داد و خدمت رسانی به همشهریان خود را در مطب شخصی ادامه داد. ایشان در همان سالهای نخست پس از فراغت از تحصیل، در آزمون تخصصی چشمپزشکی بهعنوان نفر دوم کشور پذیرفته شد، اما به دلیل شرایط خاص آن دوران از ادامه تحصیل در این رشته صرفنظر کرد. ثمره زندگی پربار ایشان، سه فرزند فرهیخته و پزشک است که راه پدر را در مسیر علم و خدمت ادامه دادهاند: دکتر سودابه امامیخواه، پزشک عمومی دکتر مازیار امامیخواه، متخصص نورولوژی، فلوشیپ اختلالات حرکتی دکتر شهریار امامیخواه، دندانپزشک این پزشک فرهیخته و مرد خدمت، پس از سالها طبابت صادقانه و بیمنت، در پاییز سال ۱۴۰۴ و در سن ۷۰ سالگی بر اثر عارضه قلبیـریوی دار فانی را وداع گفت و به دیدار حق شتافت. یاد و نام ایشان، همواره در خاطر مردم قدرشناس ابرکوه و جامعه پزشکی ایران زنده و ماندگار خواهد بود.
نام و نام خانوادگی: آیت الله ابوالقاسم علیدوست
حوزه فعالیت: ریاست کرسی های نظری پردازی علوم نقلی - عضو جامع مدرسین حوزه علمیه قم -- و ...
حوزه فعالیت: حقوقدان ، نویسنده و پژوهشگر در حوزه فقه و حقوق اسلامی - مالکیت فکری
دکتر محمود حکمتنیا (متولد ۱۰ آبان ۱۳۴۲ خورشیدی / ۱۳۸۲ قمری/ ابرکوه)، حقوقدان برجسته، نویسنده و پژوهشگر نامآور در حوزه فقه و حقوق اسلامی است که بهویژه در عرصه مالکیت فکری جایگاهی ممتاز و تأثیرگذار دارد. وی از استادان شاخص و اثرگذار حقوق خصوصی در ایران به شمار میآید و در سالهای ۱۳۸۵ و ۱۴۰۲ بهعنوان برگزیده کشوری علوم انسانی و نیز بهعنوان دریافتکننده جایزه جهانی علوم انسانی اسلامی مورد تقدیر قرار گرفته است. دکتر حکمتنیا دارای مرتبه علمی استادی و عضو هیئت علمی گروه فقه و حقوق پژوهشکده نظامهای اسلامی در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی است و همزمان بهعنوان عضو وابسته با پردیس فارابی دانشگاه تهران همکاری دارد. او سردبیری دو نشریه معتبر علمی ـ پژوهشی «حقوق اسلامی» و «دین و قانون» را نیز بر عهده دارد. دکتر حکمتنیا در شهر تاریخی ابرکوه چشم به جهان گشود و از سال ۱۳۶۱ مسیر علمی خود را با ورود به حوزه علمیه قم آغاز کرد. وی طی هفت سال دورههای مقدماتی و سطح را پشت سر گذاشت و سپس در سال ۱۳۶۹، همزمان با حضور در درس خارج فقه، وارد دوره کارشناسی رشته حقوق در مجتمع آموزش عالی قم (وابسته به دانشگاه تهران) شد. او پس از اتمام دوره کارشناسی در سال ۱۳۷۳، تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد حقوق خصوصی در دانشگاه تربیت مدرس ادامه داد و در سال ۱۳۷۸ وارد دوره دکتری همان دانشگاه شد. وی سرانجام در سال ۱۳۸۳ با دفاع از رسالهای ارزشمند با عنوان «مبانی نظری مالکیت فکری با تأکید بر فقه اسلامی»، موفق به اخذ درجه دکتری حقوق خصوصی گردید. فعالیتهای گسترده آموزشی و پژوهشی دکتر حکمتنیا، او را به یکی از چهرههای تأثیرگذار در تعلیم و توسعه دانش حقوق تبدیل کرده است. او طی سالها تدریس در دانشگاههایی همچون پردیس فارابی دانشگاه تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه مفید، دانشگاه ادیان و مذاهب، دانشگاه کاشان، دانشگاه باقرالعلوم و مرکز تخصصی قضا، به آموزش دروس تخصصی از جمله فلسفه حقوق، مبانی مالکیت فکری، مالکیت صنعتی، مالکیت ادبی و هنری و مسئولیت مدنی پرداخته است. نقش فعال او در هدایت و داوری بیش از صد و پنجاه پایاننامه و رساله، نشاندهنده جایگاه محوری وی در تربیت پژوهشگران و گسترش اندیشه حقوقی در کشور است. این مجموعه تلاشها، همراه با آثار علمی و پژوهشی فراوان، دکتر محمود حکمتنیا را به یکی از چهرههای مرجع و اثرگذار حقوق معاصر ایران بدل ساخته است.
